کد مطلب:20816 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

حرف كسي را زديم، ولي اسمش را نگفتيم، ولي شنونده فهميد كه غيبت شونده چه كسي است آيا در اين صورت غيبت كرديم؟ سپس براي براي حفظ آبروي آن شخص وانمود كرديم كه منظور او نيست، در اين صورت آيا دروغ است و مرتكب گناه شدهايم؟

غيبت بر وزن زينت از گناهان كبيره است و قرآن كريم به شدت از آن نهي فرموده است، ...وَ لاَيَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ ;(حجرات،12)... و بعضي از شما، غيبت بعضي نكند، آيا كسي از شما دوست دارد كه گوشت برادر مردهاش را بخورد؟ از آن كراهت داريد. ]پس[ از خدا، بترسيد، كه خدا، توبهپذير مهربان است.

اگر عيب شخصي در غياب آن شخص گفته شود و شنونده آن شخص را بشناسد و يا آن كه شناخته شود، غيبت محسوب شده و حرام است.

ولي اگر غيبت كننده در صورت امكان توريه كند، توريه مقدم است و در اين صورت اشكالي ندارد و يا وانمود كند كه كسي ديگر منظورش است گرچه دروغ گفته، ولي دروغ او به مصلحت بوده و در راستاي جلوگيري از ريختن آبروي يك مسلمان بوده است و چنين دروغي گناه ندارد.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 23، ص 176، ج 26، ص 170، ج 20، ص 56، ج 27، ص 193، دارالكتب الاسلامية، قم.)